Rozdział 8

 Zobaczyłam...Dawida!Stał z śliczną prostą herbacianą różą w rękach,miał na sobie koszulę,kolorowe rurki,conversy i również smerfetkę.Gdy tylko mnie zobaczył uśmiechną się szeroko,a ja z nie dowilżaniem rzuciłam się mu na szyję.W sekundzie zapomniałam o dzisiejszych przykrych zdarzeniach,byłam tak szczęśliwa.
      A no tak Dawid!Dawid to mój najlepszy przyjaciel,przyjaźnię się z nim od kond miałam 4 lata,od razu go polubiłam!Był i na szczęście jest,miły,sympatyczny,zabawny i czasem nie do zniesienia,ale go kocham jak brata.On od zawsze planował,że przyjedzie do Londynu,ale do póki była szkoła i jeszcze nie studia to nikt z nas nic nie planował.On z pewnością przyjechał do swojej siostry!
     Tak się cieszyłam,że go widzę że masakra.Nigdy się nie spodziewałam,że przyjedzie tak szybko!Długo go nie widziałam,ostatni raz kiedy go po raz ostatni zobaczyłam to było,jeszcze jak byłam w szpitalu!Od tego czasu bardzo się zmienił,och jak  super.
                                      J-Aaa Dawid!-krzyknęłam.
                                      D-Hej dzikusie!-powiedział śmiejąc się.
                                      J-Co ty tu robisz i jak, no jej...
                                      D-Przyjechałem do Emi.
                                      J-Tak myślałam,ale na długo prawda?
                                      D-Postaram się do końca wakacji.
                                      J-OMG ,to super!Ale jak mi dałeś w tedy swój numer?I czego jest inny?-zpytałam zdziwiona.
                                      D-Aaa,haha.Nie Emi tam była z koleżanką i powiedział że gdybym się nudził to żebym wpadł.Przyszyłem tam i zobaczyłem jak przy barze gadałaś ze słomką...Haha więc złapałem cię za rękę i po prostu napisałem,bo ty i tak już nie kontaktowałaś więc...-od powiedział.
                                      J-Haha,no ta.
                                      D-Jak cię miło znów widzieć...Jak się uśmiechasz,nie masz tych wszystkich...Siniaków i wyglądasz tak naturalnie!-powiedział patrząc się na mnie!
                                      J-Haha,bo mi nie dałeś czasu się pomalować!-powiedziałam
                                      D-Jak skoro...
                                      J-Długa historia.
                                      D-Ale opowiesz.
                                      J-Ale ,to ty się jednak nic nie zmieniłeś.Chodź pójdziemy gdzieś.
                                      D-Ja nawet wiem gdzie.-powiedział z uśmieszkiem.  
      Dawid zabrał mnie do wspaniałej lodziarni.Napchaliśmy się każdego smaku,a było ich chyba z 30,z resztą według jego jak i mojego mniemania,mamy czasu jak lodu na świecie.Dawid opowiadał mi co się działo w Polsce i jak zwykle rozmieszał mnie do łez,z chwili na chwilę co raz bardziej przypominały mi się stare dobre czasy!I właśnie do tego szczęścia zabrakło mi jednej i od zawsze ważnej w moim życiu,jak i Dawida...Agaty!
                                      J-Wiesz co?Przypomniało mi się,a jak tam i przede wszystkim gdzie jest Agata?
                                      D-Haha,chciała jechać bo się stęskniła,lecz wypadło jej parę spraw!-od powiedział z lekkim smutkiem.
                                      J-OMG,jak na złość w tedy kiedy kogoś potrzebuję to zawsze ktoś wyjeżdża,lub go nie ma!
                                      D-Ej!A ja?-powiedział lekko oburzony.
                                      J-No tak,ale mam cię tak na dzień dobry zanudzać moimi problemami?!-od powiedziałam ze smutkiem.
                                      D-wiesz ja tu jestem od 3 dni,więc.A z resztą widziałem cię w klubie!-powiedział z uśmiechem.
                                      J-Haha,no ta,ale to już może u Sel.
                                      D-Aaa...Jaka Sel?
                                      J-Ach...
  Dawid tylko się uśmiechną i powolnym krokiem ruszyliśmy w stronę domu Sel.Do jej powrotu mieliśmy jeszcze 2 godziny więc...Nigdzie jak zwykle nam się nie śpieszyło,wlekliśmy się jak tylko mogliśmy,po drodze zachodząc do różnych miejsc co zajęło nam godzinę.To i tak dobry wynik jak na nasze tempo chodzenia  ;p!Gdy doszliśmy do domu,od razu posadziłam Dawida na kanapę i poszłam zrobić moją kochaną czekoladę po mojemu.Podałam mu kubek i usiadłam obok niego.
                                      D-To co,opowiesz mi w reszcie,o co chodzi?-powiedział.
                                      J-Ta jasne,ale mi nie uwierzysz.
                                      D-Nie wykluczam tej możliwości.-od powiedział z uśmiechem.
                                      J-Więc...
                                      D-Nie zaczyna się zdania od "więc".-powiedział patrząc się na mnie.
                                      J-To chcesz wiedzieć czy nie?
                                      D-No ale...TaK.-dodał
                                      J-A więc...
 On tylko zaczął się śmiać,wzięłam łyk gorącej czekolady po mojemu i już miałam zaczynać gdy nagle przypomniał mi się Harry i to wszystko co się zdarzyło...
                                      D-Ivy,Ivy!~-zaczął krzyczeć.
                                      J-No co?-powiedziałam zdziwiona.
                                      D-Jak to co?Bo siadłaś i nagle zaczęłaś się uśmiechać i patrzeć w,w...No w,w nawet nie wiem w co!
                                      J-Bo próbuje się w ten sposób skupić.
                                      D-Ta jasne!Ej,czy ja czegoś nie wiem.
                                      J-Wiedział byś, gdybyś dał mi dojść do słowa.-powiedziałam pod irytowana.
                                      D-Ale przecież...-dodał robiąc mega face plam.
 I na reszcie doszłam do głosu.Zaczęłam wszystko od przyjazdu do Londynu,o tym  jak poznałam Sel,o jakże pechowym i szczęśliwym zagubieniu się!Zaczął się ze mnie śmiać,że jak można i co ze mnie za agresor,spojrzałam na niego i przeszłam do najbardziej przyjemnej części...A mianowicie o poznani Harry'ego,lecz gdy tylko do tego doszłam zacięłam się!Dawid na mnie spojrzał i rzucił "To ten chłopak,ten co ci się no wiesz,podoba"...I to było...pozostawione bez mojego komentarza
 Spojrzałam tylko na niego,bo wiedziałam że mi nie uwierzy,więc rzuciłam jakieś imię i zaczęłam dalej,ale chyba zobaczył że kłamię ,bo tylko się uśmiechną po swojemu.Po ten zaczęłam o Tomie,nie mało co mu oczy wypadły jak mu o nim opowiedziałam,a tym bardziej o tym jak mnie uderzył.Dawid zrobił się czerwony i miał już wyskoczyć z jakimś tekstem,ale powiedziałam o tym co zrobił Harry.On tylko spojrzał z nie dowierzaniem,haha to co by powiedział gdybym mu powiedział
 że to Hazza,haha.Opowiedziałam mu jeszcze o rodzicach i Arl,jeśli chodzi o przyjaciół to mam szczęście.I powoli zbliżałam się do końca,nic nad zwyczajnego...Bynajmniej moim zdaniem!
                                      J-I to chyba tyle!-od powiedziałam.
                                      D-Wow,sporo jak na nie całe 2 miesiące.
                                      J-Czy ja wiem?Wszystko przede mną!
                                      D-Ej, a ten twój chłopak?-od powiedział uśmieszkiem.
                                      J-Chodzi ci o Willa?On nie jest mój!-od powiedziałam strzelając buraka i ponownie palnęłam jakieś imię.
                                      D-Nie,chodzi mi o Lewisa!-powiedział zdziwiony.
                                      J-No tak,tak Lewis,wypadł mi z głowy!
                                      D-Kłamiesz!nawet nie próbuj się bronić bo wiem,jego imienia byś nie zapomniała!
                                      J-No dobra powiem,ale...Ale nie wyśmiejesz mnie!
                                      D-No mów.
                                      J-Dobra to jest,H...
Nagle do domu wbiegła Sel,miała uśmiech jak na budyniu i tryskała radością!Dawid zerwał się,ale ona krzyknęła tylko entuzjastycznie "Hej!jestem Sel,a ty pewnie Dawid,cudownie!Dawid wywalił gały i szepną: "Zawsze myślałem,że to ty jesteś szurnięta!",ja tylko się uśmiechnęłam i poszłam za Sel do kuchni.Zaraz za mną wszedł Dawid,który powiedział,że już pójdzie i jakby coś to zadzwoni.Pożegnałam go i musiałam za wszelką cenę dowiedzieć się,co się stało Sel.
                                      J-A ty co masz takiego banana na twarzy?
                                      S-Ja?No co ty!-zaczęła się rumienić.
                                      J-Mów już,bo...
                                      S-Bo już mówię!
I zaczęła opowiadać o swojej randce z Joshem.Mówiła że kupił jej jakiś tam wisiorek który gdzieś tam kiedyś nosiła,ale jej się zgubił.Coś że mówił,że od zawsze mu się podobała,był miły i bardzo kulturalny.Po tem zaczęła mówić o tym jak u niego nocowała i jak do tego doszło!Bo jej ukochany zabrał ja w piknę miejsce,ale była burza i on się o nią bał i zabrał ją do siebie,dał jej swoje ubranie itp.Historia jak z bajki dosłownie,choć która z nas by tak nie chciała?/?
Haha,ale ja i tak ją przebiłam,bo ja byłam w ciuchach Harry'ego Stylesa...O lol,nie potrafię tak o nim myśleć,tak jak inni.:C A jeszcze do tego nie będę widzieć go przez miesiąc!Od razu zrobiłam się smutna i sel to najwyraźniej zauważyła bo od razu się zapytała,czy wszystko dobrze?Spojrzałam już z mniejszym smutkiem na nią i pokiwałam głową,że tak!Zaraz po tym poszłam się myć i bez słowa poszłam spać.
                                      S-Ivy!-krzyknęła na cały pokój>
                                      J-Boże co?Coś się stało Sel.
                                      S-Jadę!
                                      J-... ;/
                                      S-No do Josha.Klucze masz,a ja lecę.
Zaraz po tym wybiegła z domu jak dzikus,ja wzięłam prysznic,ubrałam się w dresy i poszłam coś zjeść!W kuchni miałam ochotę na płatki,włączyłam radio,wzięłam miskę,mleko i płatki.Po czym usiadłam na środku kuchni i zaczęłam jeść,drąc się do łyżeczki "I see you" i tak powoli miną nie dzień,nie 2,a siedem!tak równy tydzień to samo,przy okazji wychodziłam na miasto czy coś,ale...W poniedziałek rano obudziły mnie 3 esy!Zdenerwowana zobaczyłam 1 z nich,był od sel.Pisała
że nie wie kiedy przyjedzie i bym się o nią nie martwiła (co mnie to!)?Napisałam jej spk,następny był od Dawida,zapytał czy nie chciałabym przyjechać do niego i do jego siostry,od razu napisałam TAK!!A 3,a 3 był od....Od Hazzy! ;O Zdziwiło mnie to nie powiem,ale cieszyłam się jak,jak...CIESZYŁAM SIĘ! xD
                                      Harry:Hej Iv!Co u ciebie,mama chwilę przerwy więc mogę z tobą popisać! ;D      
 Zachwycona odpisałam,że straszna nuda i że za nim strasznie tęsknię!Hazza tylko wstawił uśmiechniętą buźkę i że on też,a po za tym ma dobrą wiadomość...Ale jaką to mi nie odpisał.Za to Dawid tak,powiedział bym psię zbierała i że będzie za 20 min!Myślałam że go męta lnie pobiję,co też uczyniłam,lecz w drodze by się pakować!Dawid czekał na mnie pod domem już o 13:00,zamknęłam dom i wsiadłam do samochodu,przez całą drogę śpiewaliśmy,tak jak ja z Harrym :C
                                      J-Wiesz co?Czasem zaczynam tęsknić za Polską! ;/-powiedziałam gdy już prawie dojechaliśmy na miejsce!
                                      D-Oj Ivy...A wiesz,jak chcesz i możesz to możemy się przelecieć tak za 3 tygodnie w sierpniu co ty na to??-powiedział z uśmiechem!1
                                      J-Żartujesz?Ale jak??/Ojej Tak!!
                                      D-Nie po prostu,rodzice chcą zobaczyć Em,a ona nie chce mnie zostawiać tu samego!-powiedział ze smutkiem!!
                                      J-Nie ma co!Zabawiliby...-nie skończyłam bo właśnie dojechaliśmy.
Dom był na uboczach Londynu,był duży i piętrowy!Przywitałam się z Em i z tego co mnie uświadomiła to robili dziś imprezę...Fajnie ;/.Nie miałam czasu narzekać,poszłam zostawić rzeczy na górze i zaczęłam im pomagać!Czym bliżej było godziny 20 tym więcej osób przychodziło,nie których widziałam w klubie w tedy co byłam z chłopcami!Większość była starsza,ale szczerze to z nimi dopiero zaczynał się zabawa!Najbardziej chyba zapamiętałam Darcy i Kevina!Byli mili,sympatyczni i mieli swój własny styl.
Kevin od razu dał mi swój numer,jaki on miły zaczęłam się śmiać,co najlepszego się okazało to ,to,że oni jak i wszyscy zostają tu tydzień tak jak ja!!To był naj fajniejszy tydzień ever,kompletnie zapomniałam o tym co było teraz liczyła się tylko zabawa!