Rozdział 9

 ...Och!Nareszcie w domu!Po tym dosyć zakręconym tygodniu wróciłam do domu,co prawda byłam u Dawida jeszcze 5 dni,ale to tylko by pomóc im sprzątać.Pięć dni to i tak mało,jak na nasze ruchy to naprawdę bardzo dobry i nie doceniony wynik.Szóstego dnia Dawid mnie odwiózł do,nareszcie mojego domu,gdyż
 rodzice jak i na szczęście Arl,postanowili wyjechać do ciotki na drugi koniec Wielkiej Brytanii!OMG na drugi koniec...ma ich ponoć nie być 3 tygodnie,ponieważ tam jest pięknie,czasem sama nie wieże we własne szczęście!Choć z drugiej strony...Z czego ja się cieszę/Będę tu sama,aż tyle,a dopiero minęły nie spełna 2 tygodnie!
Co ja będę tu robić?Po długich namysłach doszłam do w niosku,że się zacznę wyciszać!Poszłam w reszcie spać,i to do kiedy sobie chciałam,jeden plus!!Drugiego dnia siedziałam na kąpie zrobiłam pranie,posprzątałam dom i porobiłam porządki,ale to wszystko każdego dnia,myślałam ekonomicznie gdyż,znajdowałam sobie dzięki temu zajęcie na
następny dzień!Po wielu tygodniach nudy...Dokładnie to po 2 i pięciu dniach no ale,to należy do mniejszości.Wstałam w ten piątek dość wcześnie,bo o 10:00 i to równo!Zerwałam się i poszłam do sklepu po jakieś owoce i jogurt,co zajęło mi jakieś 30 minut ;p.Gdy tylko wróciłam ze sklepu,rzuciłam to wszystko i poszłam się myć,umyłam głowę i wzięłam długą kąpiel!
Jak zwykle i nie zmiennie ubrałam się w moje kochane dresy i bokserkę,na reszcie odpoczęłam od makijażu!Ogarnęłam pokój i zaszłam na dół,postanowiłam że zrobię sałatkę owocową!Nałożyłam jej sobie w miseczkę i usiadłam na środku salonu,w zupełnej ciszy,siedziałam może z 3 metrów od drzwi,a nawet nie usłyszałam kiedy wszedł.A kto no właśnie!Usiadłam konsumowac sałatkę
Siedziałam w ciszy lekko się kiwając z nudów,wyglądało to dziwnie tak jakbym nie miała gdzie usiąść by normalnie zjeść ,ale mniejsza.Było dziś ciepło,więc myślałam co by tu porobić,gdy nagle nie wiem skąd usłyszałam, JAK Ktoś KRZTUSI SIĘ ŚMIECHEM.Z lekkim przestrachem podniosłam głowę do góry i w wejściu do salonu stał...
...Stał Harry!Gdy go zobaczyłam byłam z szokowana, miał przecież wrócić za nie całe 2 tygodnie,a tu proszę.Gdy tylko go zobaczyłam rzuciłam sałatkę na podłogę i z wielkim entuzjazmem i krzykiem, rzuciłam się na Hazzę.Gdy Harry mnie poniósł znów spojrzałam mu w jego piękne zielone,kocie oczy,ponownie poczułam ten wspaniały zapach jego perfum i zobaczyłam jego prześliczny uśmiech!
Miałam taki zaciesz i banana,że coś strasznego,ale to było takie,takie...ojej!
                                                             H-Cóż to za powitanie?Nawet moja mama, się tak nie cieszy na mój powrót!-powiedział tym swoim zniewalającym głosem.
                                                             J-Jejku przepraszam,ale o matko...Harry.-powiedział strzelając buraka.
                                                             H-Mówię to bardziej pozytywnie,więc się nie martw!
               Gdy już w pewnym sensie zeszłam z Harry'ego,spojrzałam mu w jego cudowne oczy i dodałam:-"Naprawdę się cieszę".Hazza się tylko uśmiechną,a ja od razu zaprosiłam go na moją sałatkę ;D.    
Poszłam z nim do kuchni podałam mu jego miseczkę i kazałam usiąść,przy czym sama zaczęłam sobie nakładać od nowa,gdyż tego pół wywaliłam i musiałam ścierać.Wzięłam swoją miseczkę i odwróciłam się w poszukiwaniu Harry'ego.Myślałam że się po płaczę ,jak go zobaczyłam siedzącego w tym samym miejscu ,co ja parę minut temu.
                                                             H-Wiesz smaczna ta twoja sałaka!-powiedział z uśmieszkiem.
                                                             J-Czy  ty nie masz gdzie siadać?
                                                             H-A ty?
                                                             J-Z resztą nie ważne!Opowiadaj co u was!?
                                                             H-U nas?A co miało się dziać koncerty i koncerty,a bardziej jestem ciekaw co u ciebie!Zmieniłaś się!-powiedział patrząc się na mnie,dosłownie całą.
                                                             J-Co ja?Oj idź,w nie całe 3 tygodnie?A u mnie od samego początku zaraz po im...-nie dokończyłam
Od razu mi się przypomniało to co mówiła Arl!Gdy tylko spojrzałam na Hazzę,jak promieniał z radości to chciało mi się płakać,nie chciałam mu o tym mówić.To co ona mówiła i to co faktycznie Tom,może nam zrobić...Uch aż przeszły mnie ciarki!!
                                                             H-Iv?Dobrze się dziś czujesz?Zrobiłaś się jakaś blada i masz łzy w oczach.
                                                             J-Nie co ty,po prostu dużo się działo...
                                                             H-Ale raczej nic przyjemnego!Wiesz co,może nie będę cię męczył...Nie wyglądasz dobrze.
                                                             J-Nie Harry,przestań po prostu pobladłam i tyle.
                                                             H-Wątpię,masz podkrążone oczy i...-patrzył się na mnie z taką troską.
                                                             J-Wiesz,to może po tej imprezie!
                                                             H-Jakiej imprezie?
                                                             J-O właśnie ,to może ja ci opowiem wszystko ze szczegółami,a ty dokończysz składkę.
                                                             H-Na to się zgodzę w 100%,ale na pewno wszystko dobrze?-powiedział patrząc mi w oczy!
Ja tylko uciekłam wzrokiem i zaczęłam mu opowiadać,o tym co się wydarzyło.Opowiadałam mu wszystko z najdrobniejszymi szczegółami,po jakimś czasie doszłam do w niosku,że to nasze powitanie było ciut dziwne!Harry przychodzi ja go przytulam,on bierze mnie na ręce?...A ja zaraz po tym,tak od razu zapraszam go na sałatkę ;).To było dość zabawne,ale szybko gdy już mu wszystko opowiedziałam,zaczęliśmy
rozmawiać o tych ich występach!W każdym bądź widziałam,że Hazza był zmęczony i z tego co się dowiedziałam przyjechał do Londynu 3 dni temu,wiec z kond zmęczenie?Choć z lekką nie chęcią zaczął powoli opowiadać o tym co robili,lecz Harry szybko stwierdził że to nudny temat i zaczął mówić o naszym ostatnim spotkaniu,przed ich wyjazdem!Bardzo często drążył ten temat,podczas naszych poprzednich rozmów,więc
zrozumiałam że coś jest na rzeczy.
                                                             H-Haha,było super przyznaj!-powiedział ze śmiechem.
                                                             J-No ta!Za to drugi dzień nie był,zbyt atrakcyjny!
                                                             H-No tak,ulałaś się jak...haha.-zaczął mówić
                                                             J-A ty,to niby nie?
                                                             H-Ja,ja?Haha,chodzi mi o to że cię szubko złapało!
                                                             J-Po prostu miałam ciężki tydzień!-powiedziałam patrząc się ze śmiechem na niego!
                                                             H-Ta,to naprawdę wiele wyjaśnia.
śmialiśmy się jeszcze chwilę,Hazza sięgał łyżeczką po sałatkę,a ja musiałam,po prostu musiałam.Musiałam zapytać się o to...Czy on to widział,ale wybrałam kiepski moment.
                                                             J-Harry!-powiedziałam,z uśmieszkiem.
                                                             H-Hmm.-opowiedział tylko tyle,gdyż miała całą buzię sałatki.
                                                             J-Powiem prosto z mostu.Czy ty widziałeś jak tańczyłam!-powiedziałam podejrzliwie patrząc się na niego!
Gdy tylko Harry to usłyszał pluną sałatką!Na całe szczęście na podłogę.Cały się za rumienił i patrzył na mnie z śmiejącymi się oczami.Od razu wiedziałam,że tak.Nikt normalny by tak nie zareagował,ja sama też po czerwieniałam!Było mi strasznie wstyd,a najgorsze to było to,że byłam pijana!Pominęłam to szybko w myślach i czekałam na odpowiedź Harry'ego.
                                                             J-No więc?-powiedziałam patrząc się na jego słodkie rumieńce.
                                                             H-Nie wiem ,o co ci chodzi!Przecież tańczyłem z tobą cały czas!-powiedział chowając wzrok.
                                                             J-Harry!-powiedziałam patrząc się na niego.
                                                             H-Tak!-powiedział to dość ściszonym głosem,robiąc się jeszcze bardziej czerwony>
                                                             J-Nie mogłeś tak odrazu?
                                                             H-Ale ja nie wiedziałem,jak zareagujesz!Przecież...-tłumaczył się.
                                                             J-Haha,twoja reakcja na to była rozwalająca!-śmiałam się bo cóż mogłam zrobić!
                                                             H-Ale...
                                                             J-Daj spokój byłam pijana!
                                                             H-To bądź pijana częściej!-powiedział śmiejąc się.
Ja tylko go szturchnęłam i zaczęłam się śmiać!Rozmawialiśmy jeszcze przez chwilę,gdy nagle do Harry'ego zadzwonił telefon i musiał wyjść.Przed wyjściem przytuliłam go,a on na mnie spojrzał i patrzył....
                                                             J-Coś,ze mną nie tak??-zapytałam.
                                                             H-Na pewno się dobrze czujesz?-powiedział,troskliwie.
                                                             J-Tak!Uspokój się.-od powiedziałam śmiejąc się.
Hazza tylko się uśmiechną i...I pocałował mnie w czoło,po czym prześlicznie się uśmiechną i wyszedł.Byłam z szokowana,co prawda z czego no ale,przyjechał inaczej się patrzył i do tego ten pocałunek w czoło?Pewnie jestem zmęczona i wszystko wyolbrzymiłam,ale to juz nie teraz.W domu okropnie mi się nudziło i nie maiłam co robić,więc zaczęłam coś piec...Upiekłam choć z wielkim trudem,tartę o smaku toffi i śmietanki.
Jak na moje gusta była pyszna,ale ja to ja!Następnie po szłam się myć i spać.Przekonałam się,że sen nie był zbyt dobrym pomysłem,miałam dziwny sen.Zaczęło mi się śnić,że w nocy obudziłam się i usłyszałam jak ktoś dobija się do moich drzwi i woła o pomoc!Zbiegłam na dół i otworzyłam drzwi,stał w nich  Hazza,który wręcz błagał bym go wpuściła do domu!Ale ja tak nie zrobiłam,zamknęłam je mu przed nosem i się za barykadowałam.
oparłam się dodatkowo o nie i tylko słyszałam jak on krzyczy,zaś ja wróciłam z wielkim bólem do pokoju...
Obudziłam się przerażona,złapałam zegarek i była trzecia trzydzieści,z przerażeniem zbiegłam na dół do drzwi.Otworzyłam je szybko i wybiegłam przed dom,krzycząc"Harry".Opadłam zapłakana na drogę przed domem,siedziałam tam do piątej,nie wiem po co,ale nie ważne!Gdy się mniej więcej uspokoiłam,poszłam do domu i zasnęłam,o dziesiątej obudził mnie sms.Od razu go odebrałam był on od..Od Toma!!!
Obeszły mnie ciarki,lecz odebrałam go.Jego treść chyba zdziwiła mnie najbardziej,a mianowicie Tom napisał,że...Że mnie przeprasza,że bardzo mu przykro za to co zrobił i że nie chciał,by tak wyszło.Gdy to przeczytałam,nie wiedziałam  czy mam płakać,czy się śmiać,a przede wszystkim co mu odpisać.Zostawiłam to bez komentarza.Rano wzięłam prysznic,ubrałam się i zeszłam na dół,nie miałam ochoty nic jeść,czułam się fatalnie!
Do 12:00 oglądałam telewizję,nic nie chciało mi się robić,cały czas myślałam o co chodziło Tomowi.Po południ zamówiłam sobie pizzę i zjadłam ja w samotności w ogrodzie,słuchałam muzyki i pisałam z Harrym.Pytał się jak się czuję i mówił,że jutro do mnie wpadnie.Pisałam tak z nim do 19:00,po czym zmożył mnie sen,szybko ktoś jednak mnie zbudził!

...Obudził mnie czyjś krzyk,ktoś z ulicy z naprzeciwka.Ze złością i strachem spojrzałam na zegarek,była 03:30.Ubrałam się w szlafrok i zbiegłam po schodach,a krzyk i wołanie o pomoc były coraz głośniejsze!Po cichu i dyskretnie otworzyłam drzwi,zobaczyłam tłum chłopców,próbowałam zobaczyć kogo oni tak biją,odchyliłam jeszcze trochę drzwi.Nie wiedziałam co mam zrobić,chciałam temu komuś pomóc ale nie wiedziałam jak.Gdy wszyscy
jak zaczarowani,w jednej sekundzie zostawili swoją ofiarę i rozbiegli się do samochodów,które stały obok.Jedyna osobą która została był chłopak,który siedział na swojej Ofirze,nagle odwrócił się w moją stronę...To był Tom,lecz gdy tylko mnie zobaczył szyderczo się uśmiechną i szybko uciekł do jednego z samochodów.Po 2 minutach wszyscy odjechali,zostałam tylko ja i, i ten ktoś,postanowiłam że zagram odważną i do niego podejdę!

I tak też zrobiłam.Szłam i szłam i czym byłam bliżej tym bardziej się bałam,nagle mnie zmórowało.Ten ktoś to był...Harry.Z nie dowierzaniem,zaczęłam do niego biec i krzyczeć,ale on...on już nie żył!